"De avonturen van Finn en de Rufteknurft" is een leesboek, voorleesboek én prentenboek ineen.
Baban begon voor de lol een kinderverhaaltje te schrijven, maar het einde smeekte om een vervolg. Daarna ontstond al snel de eerste versie van een langer verhaal.
Waar kwam het idee vandaan/ hoe kwam het tot stand?
Iedereen laat wel eens een scheet. Thuis gaf ik een ander altijd de schuld als er een vies luchtje in huis hing, maar dat geloofden mijn kinderen natuurlijk niet. Om mijzelf niet als ‘zijne flatulentie’ te openbaren, heb ik daarom de Rufteknurft bedacht. Op een gegeven moment wilden mijn kinderen toch meer weten van die Rufteknurft. Ja, toen kwam ik in het nauw… Gelukkig kwam ik op het idee voor dit ‘waargebeurde’ verhaal. Maar ja, ze geloven het nog steeds niet. Misschien dat er nog een keer een deel twee geschreven moet worden…
Hoe verliep het schrijven/schrijfproces?
Ik had in eerste instantie een kort verhaal geschreven, dat werd hoofdstuk 1 van het boek. Floor heeft daar prachtige tekeningen bij gemaakt en me vriendelijk maar dringend verzocht om verder te schrijven. Dat ben ikgaan doen en gaandeweg ontstond dit verhaal. Het duurt bij mij altijd even voordat ik over een idee nagedacht heb en het duurt al helemaal even voordat ik het ook naar mijn zin op papier heb staan. Als ik alleen gewerkt had, had dit boek waarschijnlijk nooit het daglicht gezien.
Je werkte al in vroeg stadium samen met een illustrator, heeft dat invloed gehad op wat je schreef?
Jazeker. Je inspireert elkaar. Bovendien is het leuk om samen in een creatief proces te zitten. We hebben er veel plezier aan beleefd. Floor was mijn spreekwoordelijke 'stok achter de deur’. Die schop onder mijn kont om te publiceren heb ik blijkbaar nodig. Anders schrijf ik wat en gooi het net zo makkelijk weer in de prullenbak.
Hoe verliep de samenwerking?
Prettig, creatief en gezellig. Floor heeft prachtige illustraties gemaakt en echt een dimensie toegevoegd aan de beleving van het verhaal. Opschrijven is één, illustreren is twee, maar het mag hopelijk tot leven komen in de fantasie van de lezer en dan leeft het boek echt. Vind ik.
We zijn inmiddels aan ons tweede boek bezig samen.
Wat waren de eerste reacties in je omgeving of van proeflezers?
Mijn kinderen en die van Floor waren de eerste meelezers, die soms met goede suggesties kwamen. Sommige van die ideeën hebben het boekje gehaald. Grappig genoeg lachten de oudere meelezers net zo goed om de platte humor over stinkende bruine smurrie, dat had ik niet verwacht. Het is blijkbaar een leuk boek om voor te lezen. En dat is het idee, het is een leesboek voor de wat betere lezer, maar net zo goed een prentenboek eneen voorleesboek. Vaak stoppen ouders met voorlezen als hun kinderen wat groter worden. Kinderen gaan dan niet uit zichzelf verder met lezen. Ze moeten het nog beter leren om er echt plezier aan te kunnen beleven. Dan stopt het lezen dus vaak. Maar wat is er nou leuker dan samen een boek lezen en plezier hebben met je kinderen? Daar hopen we met dit boek wat aan bij te mogen dragen. Dat het lezen mag bevorderen. En hopelijk gedeeld leesplezier mag geven tussen ouder en kind.
Waarom wil de je de verkoop aan een goed doel koppelen?
We leven niet voor onszelf. Ik heb een baan en schrijf niet per se voor de inkomsten. Er is best veel armoede in de wereld, maar ook in een rijk land als Nederland, helaas. Dan vraag ik me af, wat kan ik doen in mijn kleine stukje van de wereld? Niet veel, maar alle kleine beetjes helpen. En met elkaar vormen die kleine beetjes al snel een grote berg. Daarom zocht ik aansluiting bij een goed doel.
Waarom gekozen voor Stichting Jarige Job?
Het is een sympathiek doel. Jaarlijks vieren meer dan 100.000 kinderen hun verjaardag met de hulp van Jarige Job. Mooi, maar ik schrok toch wel van dat hoge aantal. En, hoeveel kinderen zouden er nog zijn, die geen verjaardag kunnen vieren? Het gaat me bij de steun aan stichting Jarige Job niet alleen om een financiële donatie, maar dus net zo goed een om een stukje bewustwording van deze situatie. Staan we wel stil bij de armoede om ons heen? Of leven we voor onszelf? Armoede komt op de meeste scholen voor. Ga je er met je kinderen over in gesprek? En wat zijn de kleine beetjes die we mogen doen in onze kleine leefwereld? Voor mij is Stichting Jarige Job dus een eenvoudige keuze: samenleven betekent leven met elkaar en dat mogen we van tijd tot tijd best even vieren…